بررسی تغییرات شاخص اقلیم گردشگری (t.c.i) در استان اصفهان دوره زمانی (۲۰۰۵-۱۹۷۶)

نظر به رابطه تنگاتنگ گردشگری و تغییرات اقلیمی، سازمان­های گردشگری، ضروری است تا در برنامه­ریزی­ها و طراحی­های آینده خویش پتانسیل تأثیرات تغییر اقلیم را در این ارتباط مدنظر قرار دهند. در این پژوهش بمنظور تعیین روند تغییرات شاخص اقلیم گردشگری استان اصفهان جهت برنامه­ریزی و توسعه گردشگری، داده­های مورد نیاز از سایت هواشناسی طی دوره آماری (2005-1976) استخراج و سپس با میانگین­گیری ­ماهیانه و فصلی، داده­ها به دو دوره 15 ساله تقسیم گردید. در ادامه با استفاده از شاخص t.c.i تحلیل­ها برای تک­تک فصول انجام شد. این شاخص از شرایط غیر قابل تحمل تا شرایط ایده آل برخوردار می­باشد. نتایج به دست آمده جهت پهنه­بندی و مشخص نمودن میزان تغییرات به محیط gis فراخوانی و نقشه­ها ترسیم گردیدند. نقشه­ها حاکی از آن است که در فصل زمستان، دوره دوم نسبت به دوره اول با کاهش شرایط قابل قبول در غرب استان و افزایش شرایط خوب و خیلی خوب در مرکز و شرق استان مواجه بوده است. در فصل بهار شرایط خیلی خوب که در دوره اول محدوده بسیار کوچکی از غرب استان را در برگرفته در دوره دوم در محدوده استان مشاهده نمی­گردد و شرایط عالی در دوره دوم افزایش یافته و شرایط ایده­آل کاهش یافته است. شرایط خوب در دوره دوم در فصل تابستان در استان وجود نداشته و بر شرایط ایده­آل و عالی در استان افزوده شده و از شرایط خیلی خوب در شرق استان کاسته شده است. در فصل پاییز با کاهش شرایط خوب طی دوره دوم در غرب استان بر دیگر شرایط به خصوص شرایط عالی در گستره اصفهان افزوده شده است. اما آزمون t-test ایستگاه نمونه اصفهان نشان دهنده آن است که شرایط اقلیم گردشگری در فصول (زمستان، بهار و پاییز) دچار تغییر نشده و تنها در فصل تابستان شرایط تغییر کرده است.